استناد به قرآن در سیره امام حسیندر این مقاله برخی از مواردی که امام حسین علیه السلام به قرآن کریم استناد کرده اند، ذکر می شود. ۱ - امام و توکلمیان راه مکه و کوفه، عبدالله بن مطیع که از عراق بر می‌گشت، وقتی با امام حسین علیه‌السّلام ملاقات نمود و متوجه شد که امام به سوی کوفه می‌رود، خطاب به آن حضرت عرض نمود: به کوفه مرو که اگر آنجا بروی کشته می‌شوی. امام در پاسخ وی این آیه را تلاوت نمود: «قل لن یصیبنآ الا ما کتب الله لنا هو موللنا وعلی الله فلیتوکل المؤمنون»؛ بگو مصیبتی جز آنچه خدا برای ما مقدر کرده است، به ما نمی‌رسد. او مولای ماست و اهل ایمان بر خداوند توکل می‌نمایند. [۲]
اخبارالطوال، دینوری، ترجمه محمود مهدوی دامغانی، ص۲۹۴.
۲ - شهادت قیس بن مسهردر منزل عذیب هجانات (نزدیک قادسیه ) خبر شهادت قیس بن مسهر صیداوی را به امام دادند. چشمان امام به اشک نشست و این آیه را تلاوت فرمود: «فمنهم من قضی نحبه و و منهم من ینتظر و ما بدلوا تبدیلا»؛ برخی بر سر پیمان خویش جان باختند و بعضی چشم به راهند و هیچ گاه پیمان خود را دگرگون نساخته‌اند. ۳ - امام و عبدالله بن حر جعفیدر راه کربلا، امام از عبیدالله بن حر جعفی خواست تا به لشکر و اصحاب او بپیوندد، او قبول نکرد و گفت: اسب خوبی دارم، تقدیم می‌کنم. امام از وی روی برگردانید و این آیه را تلاوت نمود: «و ما کنت متخذ المضلین عضدا»؛ من هرگز گمراهان را حامی خود نمی‌گیرم. ۴ - امام و تسلیم نشدن به بنی امیهظهر عاشورا هنگامی که قیس بن اشعث، تسلیم فرمان بنی امیه شد، آن حضرت فرمود: به خدا سوگند ! همچون افراد زبون تسلیم نمی‌شوم و مانند بردگان فرمان پذیر نخواهم بود. آنگاه این دو آیه را تلاوت فرمود: «و انی عذت بربی و ربکم ان ترجمون»؛ و اگر بخواهید بر من سنگ زنید، به پروردگار خود و شما پناه می‌برم. «انی عذت بربی و ربکم من کل متکبر لا یؤمن بیوم الحساب»؛ من به پروردگار خود و شما، از هر متکبری که به روز حساب ایمان ندارد، پناه می‌آورم. (این نکته در اغلب کتب مقاتل آمده است.) ۵ - پانویس
۶ - منبعدانشنامه کلام و عقاید، برگرفته از مقاله «استناد به قرآن در سیره امام حسین». |